Protesty w Europie – krótkie podsumowanie 2012 roku

Przez cały rok Europą wstrząsały masowe protesty. Miliony sprzeciwiły się przerzucaniu kosztów kryzysu na najbiedniejszych – cięciom budżetowym, zmianom w prawie pracy i stale pogarszającym się warunkom życia. Wzbierający gniew znalazł swój częściowy upust. Byliśmy świadkami intensywnych starć, chmur gazu łzawiącego i brutalnych represji.

Epicentrum wszystkich tych zdarzeń niezmiennie odnajdowaliśmy w Grecji. W obliczu drakońskich środków oszczędnościowych, Grecy wielokrotnie byli zmuszeni wychodzić na ulicę, a także podejmować masowe strajki generalne.

Napięcie rezydujące wewnątrz greckiego społeczeństwa przyczyniło się do odbudowania szeregów przez skrajną prawicę. Najbardziej na popularności zyskał Złoty Świt, który w maju tego roku dostał się do parlamentu, uzyskując ponad 7 proc. wszystkich głosów. Od tego czasu notuje się lawinowy wzrost ataków na tle rasowym.

Hiszpania, czwarta co do wielkości gospodarka w strefie euro, regularnie doświadczała protestów, często kończących się starciami z policją i aresztowaniami. Kraj ten mierzy się z najwyższą stopą bezrobocia w całej strefie euro. Szacuje się, że od początku kryzysu ponad 400,000 rodzin straciło swoje domostwa, nie będąc w stanie opłacić czynszu.

Anty-oszczędnościowe nastroje nie ominęły Włoch, gdzie odnotowano jedne z najgwałtowniejszych protestów i zamieszek obejmujących większe miasta.

Tysiące manifestantów wyszły również na ulice Portugalii, wyrażając swoje niezadowolenie z powodu tragicznych perspektyw gospodarczych. Wprowadzony w zeszłym roku program oszczędnościowy niesie ze sobą poważne cięcia wydatków, windując bezrobocie do rekordowego poziomu 15 procent populacji. Kraj przeżywa najgłębszą recesję od 1970 roku.

Protesty wymierzone w politykę zaciskania pasa osiągnęły swoją kulminację 14 listopada 2012 roku, kiedy miliony europejczyków z 23 krajów unii wzięły udział w manifestacjach z okazji „Europejskiego Dnia Akcji i Solidarności”. Wiele demonstracjo zakończyło się starciami z policją.

Przypomnijmy sobie kilka najważniejszych wydarzeń związanych z tym powszechnym oporem w 2012 roku:

19 lutego – Hiszpania

W Barcelonie, Madrycie i Walencji odbywają się masowe protesty. Powodem mobilizacji są cięcia i zmiany w prawie pracy.

Ponadto:

4 kwietnia – Grecja

77-letni emeryt, Dimitris Christoulas, odbiera sobie życie powodowany złą sytuacją finansową. Kraj mierzy się z praktycznymi skutkami lawinowo rosnącego wskaźnika samobójstw. Podłożem większości z nich okazuje się kryzys finansowy.

Ponadto:

10 i 11 lipca – Hiszpania

Tysiące górników maszerują na Madryt, spotykając się po drodze z innymi strajkującymi i protestującymi mieszkańcami stolicy.

Ponadto:

19 lipca – Hiszpania

Blisko 100,000 osób protestuje w 80 miastach przeciwko ratyfikacji pakietu oszczędnościowego.

Wrzesień – Grecja

Ponad 90% Greków uważa, że planowane cięcia są niesprawiedliwe i uderzają przede wszystkim w najbiedniejszych.

15 września – Portugalia

W całej Portugalii, około 500,000 osób manifestuje przeciwko podwyżkom opłat w największej demonstracji od zakończenia dyktatury.

25 września – Hiszpania

Dziesiątki tysięcy demonstrantów protestują przed budynkiem parlamentu w Madrycie.

Ponadto:

26 września – Grecja

Ponad 200,000 osób maszeruje w kierunku greckiego parlamentu, sprzeciwiając się fali posunięć oszczędnościowych rządu.

Ponadto:

28 września – Włochy

30,000 związkowców prowadzi strajk generalny przeciwko cięciom wydatków publiczych.

9 października – Grecja

50,000 osób protestuje przeciwko wizycie kanclerz Niemiec, Angeli Merkel, w Atenach.

Ponadto:

20 października – Anglia

130,000 osób bierze udział w związkowej demonstracji, która przemaszerowała ulicami Londynu

18 grudnia – Grecja

30,000 pracowników zrzeszonych w dwóch największych związkach zawodowych protestuje w centrum Aten w ramach 24-godzinnego strajku generalnego.

Ponadto:

Dyskusja