Grecja: Komunikat Komórki „Skauci Popiołów”/FAI po atakach w solidarności z głodującymi anarchistami

WIOSENNA FALA PODPALEŃ (CZĘŚĆ I)

O ZWYCIĘSTWO STRAJKU GŁODOWEGO WIĘŹNIÓW POLITYCZNYCH GRECJI

Najlepszy czas do działania jest teraz, a najlepsze miejsce tutaj.

Oto dlaczego o świcie 31 marca 2015 w operacji partyzanckiej spaliliśmy i zniszczyliśmy na terenie Ellinoroson:

– pojazd dyplomatyczny na numerach rejestracyjnych DS 67-4

– pojazd należący do zagranicznej placówki dyplomatycznej na numerach XA 20157

– wejście do firmy budowlanej DOROSIS SA zaangażowanej w projekt budowy luksusowych rezydencji oraz na szeroka skalę w inne projekty publiczne i prywatne

W czasie tej akcji myśleliśmy o Półwyspie Iberyjskim, gdzie miała miejsce szeroko zakrojona operacja represyjna Państwa hiszpańskiego, której celem stały się skłoty i towarzysze, którzy kontynuują na tych obszarze walkę.

Strajk głodowy – megatonowa bomba

„Nie solidaryzujemy się z nędzą ludzi, jesteśmy solidarni z energią z jaką niektórzy z nich ją odrzucają…” – Konspiracyjne Komórki Ognia

Podczas gdy obietnice, sofizmaty i fabrykacje Patriotycznej Lewicy załamują się jeden po drugim, zaledwie w ciągu dwóch pierwszych miesięcy jej formalnych rządów, buntownicy, pojmani bojownicy wolności kontynuują swoją walkę. Masowy strajk głodowy, prowadzony przez politycznych więźniów Grecji stanowi potężną, kolektywną przeszkodę na drodze kontrterrorystycznej polityki ostatnich lat oraz jest piaskiem w trybach śmiercionośnego przemysłu sędziów i prokuratorów. Ta kluczowa walka wzmacnia także podmuchy rozrywające zasłonę humanitarnych pretekstów, jakimi posługuje się lewicowy menedżment nowo utworzonego krajobrazu politycznego koalicji Tsipras – Panousis – Kammenos.

Ponieważ „słabeusze” rewolucji w ogłuszający sposób milczą, my przechodzimy do ofensywy, zanim zrozumieją co jest grane i w ogóle otworzą swoje usta. Bierzemy odpowiedzialność za te ataki, bo chcemy usytuować je w kontekście walki i działania oraz na kursie kolizyjnym z Istniejącym. Chcemy też uzyskać tym sposobem łączność z towarzyszami na całym świecie. Te działania, poza osobistą przyjemnością destrukcyjnej agresji i praktycznej opozycji wobec instytucji, systemów oraz stosunków dominacji, stanowią także ścisły wyraz solidarności i kontynuację walki jeńców wojennych Republiki Grecji, którzy znajdują się w specjalnej sytuacji uwięzienia, skazani lub w trakcie procesów z powodu ich zbrojnych/insurekcyjnych działań, sądzeni w specjalnych sądach ze specjalnymi prawami, podczas których ogólny konsensus konkretnej państwowej propagandy stara się stłumić i odizolować partyzantkę miejską oraz agresywne walki na rzecz politycznego oporu i rewolucji społecznej.

Niespłacalność długów i kolejne prześladowania sproletaryzowanych, wydziedziczonych i społecznie zmarginalizowanych części mas, w szczególności tych, które walczą przeciwko grabieży ich życia, funkcjonują jako samospełniająca się przepowiednia dla społeczeństwa kontroli, nadzoru i zapośredniczonych stosunków międzyludzkich, które traktuje każdego jak „kryminalistę” i „terrorystę”, aby usprawiedliwić w ten sposób swoje istnienie. Dzieje się tak, bądź to w jawny i otwarty sposób, bądź w formie wiszącej w powietrzu groźby użycia siły, państwowej przemocy oraz ekonomicznej i mentalnej eksterminacji.

Polityczni więźniowie w obecnym okresie, przeobrazili swoje ciała w bomby zegarowe, podejmując walkę na śmierć i życie oraz żądając spełnienia swoich żądań, które nie są ani osobiste ani masowe, za to głęboko polityczne i dotyczące wszystkich autentycznych bojowników, którzy walczą z Prawem i Porządkiem, kolidując z komórką wykonawczą polityki Państwa.

Konsekwentni bojownicy po obu stronach więziennego muru, powinni z wściekłością i sumieniem, przy pomocy teorii i akcji, utrzymywać obecne bojowe pozycje i okopy wojny z reżimem nowoczesnego świata, wypełnionego powszechnym zniewoleniem, asymilacją i wyzyskiem, wspierając swoich towarzyszy, którzy przejawiali podobną konsekwencję w przeszłości, a obecnie kontynuują walkę w więzieniach, prowadząc od 2 marca strajk głodowy o:

-Zniesienie specjalnego ustawodawstwa „antyterrorystycznego, a zwłaszcza praw dotyczących zarzutów tworzenia organizacji kryminalnej i terrorystycznej (187 i 187A)

– Zniesienie specjalnych praw represyjnych (zakaz zasłaniania twarzy)

– Zniesienie więzień typu C stanowiących sfinalizowanie projektu utworzenia specjalnego reżimu dla więźniów politycznych

– Ograniczenie wykorzystywania i przetwarzania DNA jako dowodu

– Natychmiastowe uwolnienie Savasa Xirosa, który nieprzerwanie od 13 lat jest systematycznie eskterminowany przez państwo mimo, że w 98% jest niepełnosprawny

Wszystkie metody walki, a zwłaszcza strajk głodowy muszą, naszym zdaniem, zostać dobrane odpowiednio do chwili i w taki sam sposób wykorzystane dla osiągnięcia pożądanych rezultatów poprzez umieszczenie ich we właściwym dla nich konkretnym kontekście, jak również dla ogólnego zaostrzenia anarchistycznej wojny, tak by nie doprowadziły do ślepej uliczki politycznego bądź biologicznego samobójstwa.

By uniknąć rozwlekłej opowieści i ze względu na kwestie osiągalności celu oraz związku między środkami a celem, które wyłaniają się przy tej okazji, chcemy powiedzieć tylko jedno: Bazując na historycznych doświadczeniach i walkach wewnątrz więzień, wiemy, że przeciętny strajk głodowy nie jest wynikiem altruistycznego czy autodestruktywnego szaleństwa, ani nie jest arogancką zagrywką va bank czy przejawem monomanii dotyczącej rzekomego samospelnienia.

(…)*

Podczas trwania tej wspaniałej walki więźniów politycznych, opublikowany został idiotyczny list, wskazujący na efektywność więzień typu C. Jego autorami są znani zdrajcy 17 Listopada Giotopoulos – Tzortzatos, którzy dali o sobie znać jako żałosne gaduły i chętni kompani nowego rządu.

Jeśli komitety Parlamentu i ich polityczni bossowie wykiwają naszych towarzyszy nie spełniając ich żądań wówczas Tydzień Męki waszego Pana będzie szkolną wycieczką po prowincji w porównaniu z Piekłem jakie wam zgotujemy.

Nasz własny plan

„Każdy kto odrzuca życie, ponieważ czuje że oznacza ono wyłącznie ból i smutek, nie znajdując jednocześnie w sobie bohaterskiej siły aby się zabić jest – wg mnie – groteskowym pozerem i bezsilną osobą; podobnie jak żałosną kreaturą jest ten kto wierzy, że święte drzewo szczęścia jest rośliną po której wszystkie małpy będą mogły wspiąć się w bliższej lub dalszej przyszłości, a wówczas cień bólu zostanie z nich zdjęty dzięki fosforyzującym fajerwerkom prawdziwego Boga…” – Renzo Novatore

Wobec tez każdego odcienia demokratycznego centralizmu, monolitycznego rewolucyjnego sekciarstwa i postmodernistycznego „anty-autorytarnego” neokomunizmu, projektujemy horyzontalną i nieformalną organizację mniejszości wraz z infrastrukturą jej ataku, a także wielopostaciowość i wielość napięć insurekcyjnej walki anarchistycznej. Nasz „plan rewolucyjny” nie opiera się na konstytucji jednolitej i niepodzielnej klasy rewolucyjnej, która potencjalnie może objąć władzę i znieść etapami społeczeństwo klasowe. Abstrakcyjna koncepcja wspólnoty walki opartej na wykluczeniu i dyskryminacji, jakimi hojnie szafuje obecny porządek społeczny, nie całkiem nam odpowiada, uważamy, że przyczynia się tylko do podtrzymania i reprodukcji ról, tożsamości i relacji, które jako anarchiści chcemy obalić.

Nasza własna kolektywna wyprawa poza wszelką ideologię, opiera się naszych wspólnych potrzebach i pragnieniach, naszym własnym życiu i sposobie w jakim chcemy je przeżyć. Swoją walkę prowadzimy po to by odzyskać swoje życie w całości oraz o wolne współżycie z innymi na naszych własnych warunkach, a nie tylko w oparciu o przejęcie środków produkcji i wywłaszczenie materialnych bogactw.  Prowadzimy ją w imię fantazji i marzeń, o których spełnienie nigdy nie zapyta nas żadne Społeczeństwo i jego producenci. Powody naszych ataków, egoistyczne i antypolityczne, nie wychodzą z fałszywego założenia, że „razem nam się uda”, opierają się bowiem na wysiłku odbudowy perspektywy anarcho-nihilistycznej i Trzeciego Bieguna pośród społecznego bagna i miast-cmentarzy, gdzie spoczywa pogrzebane ludzkie sumienie. Dlatego nihilistyczny krytycyzm Istniejącego nie może pominąć ataku na wyalienowaną i alienującą, niematerialną cywilizację tego społeczeństwa.

Wreszcie, należy pamiętać, że oprócz przemysłowego lobby i lobby armatorów (które stanowią część większej politycznej i ekonomicznej kategorii) mamy także właścicieli kanałów tv, wydawców i dziennikarzy, którzy są bezpośrednio z nimi związani, a zaraz za nimi artystów,  specjalistów id reklamy i menadżerów w dziedzinie public relations. Ponadto, istnieje spora kategoria grup nacisku, zawierająca NGO (organizacje pozarządowe) oraz organizacje charytatywne i ekologiczne. Każdy aspekt Istniejącego, jaki by nie był alternatywny, humanitarny czy radykalny, stoi przeciwko anarchicznej i buntowniczej indywidualności i – mutatis mutandi – zasługuje na nasz atak, ponieważ ostatecznie przyczynia się do reprodukcji Kapitału i dominujących stosunków społecznych, wartości oraz idei, gdyż stwarza iluzję, że system represji i wyzysku można ulepszać, korygować itd.

Rozbijmy fałszywe złudzenia panujących nadziei i posłuszeństwa!

O kolektywne wyzwolenie wyprawy indywidualnego spełnienia i bezpośredni atak przeciwko Władzy i jej lokajom!

Zgniećmy faszystów, donosicieli, gwałcicieli i oportunistycznych małych politykierów po obu stronach więziennego muru!

O wspólny antyrepresyjny front przeciwko nowoczesnemu reżimowi wykluczenia!

ŻYCZYMY SIŁY I SZYBKIEGO POWROTU DO ZDROWIA UWIĘZIONYM CZŁONKOM KONSPIRACYJNYCH KOMÓREK OGNIA I ANGELICE SPIROPOULOU, którzy prowadzili strajk głodowy o natychmiastowe uwolnienie ich krewnych, którzy nie mają nic wspólnego z organizacją

ŻYCZYMY SIŁY I SZYBKIEGO POWROTU DO ZDROWIA NIKOSOWI MAZIOTISOWI, CZŁONKOWI WALKI REWOLUCYJNEJt

SIŁA DLA SIECI UWIĘZIONYCH BOJOWNIKÓW, którzy od 36 dni kontynuują strajk głodowy.

NO PAIN IS ENOUGH

FAI-IRF / Skauci Popiołów

P.S. Chociaż różnice między naszymi systemami wartości i postrzeganiem są ogromne, a nasze poglądy na temat Islamistów i marksistowskiego fundamentalizmu wykluczają się i są względem siebie wrogie, czujemy podziw i uznanie dla historii i spuścizny tureckich komunistów. Przesyłamy sygnał wsparcia tym, którzy padli ofiarą prześladowań ze strony reżimowej junty, po niezwykłej akcji przeprowadzonej przez partyzantów DHKP-C na terenie sądu w Istambule, kiedy to wzięli jako zakładnika, prokuratora, który prowadził sprawę państwowego morderstwa popełnionego na 15-letnim Berkinie Elvan.