Czeskie MSW interesuje się kontaktami między anarchistami z Europy Wschodniej i Grecji

GwO: Publikujemy fragment raportu „Związki pomiędzy ekstremistami z Europy Środkowo-Wschodniej i Grecji”. Został on przygotowany przez dr. Miroslava Maresa pracującego na Wydziale Nauk Politycznych w Katedrze Studiów Społecznych na Uniwersytecie Masaryka w czeskim Brnie. Warto podkreślić, że raport stanowi część projektu badawczego o nazwie „Metody Przewidywania Długofalowych Przemian Geopolitycznych w Europie Centralnej”, opłacanego przez czeskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych.

Raport:

Ekstremistyczna przemoc uważana jest za poważne zagrożenie dla współczesnego europejskiego i globalnego bezpieczeństwa, głównie w związku z terroryzmem i innymi strategiami partyzanckimi. Środowiska ekstremistyczne z różnych krajów i regionów są obecnie ze sobą blisko powiązane i wzajemnie się wspierają. Ważną częścią dzisiejszego międzynarodowego ekstremizmu jest wymiana strategii i elementów taktycznych. Wzrastanie ekstremizmu w jednym kraju czy regionie jest powiązane z rozwojem ekstremizmu w innych krajach i regionach. Ten proces jest charakterystyczny gdy mówimy o wpływie ekstremizmu w Grecji na ekstremistów w Europie Środkowo-wschodniej. Poniższy artykuł analizuje kampanie i powiązania w łonie środowisk lewicowych ekstremistów, prawicowych ekstremistów oraz islamskich ekstremistów.

Lewicowy ekstremizm

Współpraca pomiędzy lewicą w Grecji i w Europie Środkowo-wschodniej ma długie tradycje, sięgające korzeniami XX wieku, kiedy to komunistyczne reżimy (głównie Czechosłowacja) udzielały pomocy lewicowym emigrantom, którzy uciekli z Grecji podczas trwającej tam wojny domowej z lat ’40 i ’50.  Ta tradycyjna grecka diaspora nie jest aktywna politycznie za wyjątkiem kilkunastu „twardogłowych” komunistów. Komunistyczna Partia Grecji (KKE) włącznie z jej ideologią stanowi model dla dogmatycznej części komunistycznego spektrum – głównie w Republice Czeskiej i Słowackiej. Tym niemniej, KKE nie popiera współczesnej terrorystycznej i partyzanckiej przemocy, podtrzymuje zamiast tego tradycyjną, marksistowsko-leninowską linię masowej rewolucji. Jej oświadczenia tłumaczone są na języki Europy Centralnej (Komunistická strana Řecka 2012).

Młodzi skrajnie lewicowi ekstremiści z Grecji i Europy Środkowo-wschodniej rozpoczęli ze sobą intensywną współpracę, dzięki bojowym działaniom ruchu antyglobalizacyjnego na przełomie XX i XXI wieku. Black Block oraz inni bojowi aktywiści spotkali się na kilku wielkich demonstracjach, którym towarzyszyły zamieszki.  Greccy aktywiści odwiedzili Pragę podczas protestów przeciwko Szczytowi Banku Światowego/Międzynarodowego Funduszu Walutowego we Wrześniu 2000 oraz podczas protestu przeciwko szczytowi NATO w 2002 r.

Z kolei bojowi aktywiści z Europy Śr-Wsch. byli w Atenach i innych greckich miastach (głównie w Salonikach) podczas Europejskiego Forum Społecznego w 2006 roku. Od tamtej pory pozostają w ciągłym kontakcie z greckim środowiskiem (Mezinárodní revoluční organizace 2010). Gdy w 2008 r. zaczęła się tzw. „Grecka Rewolta” wschodnioeuropejscy ekstremiści uruchomili u siebie silną kampanię poparcia dla niej. Powstały strony internetowe specjalnie poświęcone sytuacji w Grecji, głównie polska strona „Grecja w Ogniu” (“Greece in Fire”). Ukazują się na niej w języku polskim oświadczenia greckich grup terrorystycznych i bojowych, w tym Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς (“Konspiracyjne Komórki Ognia”) i jej sojuszników (Komórki Nikola i Alfredo”/FAI 2013). Grecki kryzys stanowi (oprócz kryzysu w Syrii) także jeden z głównych tematów czeskiej, komunistycznej i radykalnej strony internetowej “Třídní válka” (“Walka klas”) (Bastl, Mareš, Smolík, Vejvodová 2011: 52).

Niektórzy lewicowi ekstremiści z Europy Środkowo-Wschodniej zajmują się także „bojową turystyką” w Grecji, inni po prostu tam pracują, dołączając do lokalnych struktur anarchistycznych, w tym do grup stosujących przemoc. Najgłośniejszą sprawą tego typu był przypadek Andrzeja Mazurka, okrzykniętego „ostatnim więźniem Greckiej Rewolty”. W 2008 r. został on skazany w Grecji na 7 lat więzienia za udział w zamieszkach podczas demonstracji. W Grudniu 2012 deportowano go do polskiego więzienia, by odsiedział tam resztę wyroku. W Polsce,Słowacji i Czechach organizowano demonstracje i kampanie na rzecz jego przeniesienia do Polski. (Mareš, Výborný 2013: 30)