Włochy: List Nicola i Alfreda – anarchistów uwięzionych w Ferrarze

„Konspiracyjne uściski dla wszystkich anarchistów czynu.

To już 6 miesięcy, odkąd zostaliśmy porwani przez czterech klaunów w szatach i ich lokai w mundurach. 6 miesięcy, które jedynie wzmocniły naszą nienawiść do państwa i władzy oraz determinację by nie ustawać w walce o ich unicestwienie. Od zawsze byliśmy przekonani, że tym czego potrzebują uwięzieni anarchiści są ciepło i gniew tych, którzy wciąż walczą poza murami.

Z każdym szczękiem klucza zamykającego „nasze” cele, umacniamy się w tym przekonaniu. Trudno nam opisać opisać radość i siłę, jakie odczuwamy, kiedy dowiadujemy się o jakimś ataku, gdy słyszymy echo dynamitu, próbującego wyrwać ludzi z szarości społecznego spokoju.

Chcemy głośno wyrazić miłość i konspiracyjną bliskość, jaką czujemy wobec towarzyszy, którzy w solidarności z nami zaatakowali mediolańskie bankomaty. To samo czujemy do sióstr i braci z indonezyjskiej komórki „Jednostka Gniewu – Międzynarodowa Konspiracja Odwetu FAI-IRF”, oraz chilijskiej „Powstańczo-Antyautorytarnej Komórki Panagiotisa Argyrou FAI/IRF”. Przesyłamy również solidarnościowe uściski siostrom i braciom z „Komórki Nieuchronnej Zemsty, FAI-IRF”, którzy w Grecji dali wspaniały przykład tego, czym jest solidarność z więźniami.

Oczywiście swoje uściski kierujemy również pod adresem wszystkich, którzy anonimowo lub pod rozmaitymi nazwami, oddając życie międzynarodowemu projektowi FAI/IRF, nie ustają w napędzaniu i praktykowaniu snów o zniszczeniu państwa i kapitału,  o wolności i dzikim, nieokiełznanym życiu.

Solidarnościowe uściski dla naszych sióstr i braci z pierwszej generacji KKO FAI/IRF. Wasz projektualizm* budzi w nas nadzieję!

Niech żyje akcja bezpośrednia!
Niech żyje nowa anarchia!”

Nicola i Alfredo

Listy do towarzyszy można słać pod adresem:

Nicola Gai
Alfredo  Cospito 
C.C. Via Arginone 327
44122 Ferrara
Italy

PROJEKTUALIZM – „Pytanie, w jaki sposób przebyć drogę od powstania do rewolucji nie dotyczy (wedle perspektywy insurekcyjnej), tego jak zdobyć większa liczbę popleczników, zorganizować większą demonstrację, walczyć o wyższe wynagrodzenia i prawa pracownicze, administrować większą częścią społecznej produkcji, zdobyć więcej miejsc w parlamencie, poszerzać demokrację itd.

Realizacja idei komunizmu poprzez nieodwracalny proces komunizacji ma więcej wspólnego z „równoczesnością”. Oznacza to, że różne walki są ze sobą zespolone i wzajemnie się wzmacniają. Świadome uczestnictwo w procesie komunizacji, aktywne wezwanie w imię potencjalnego wyzwolenia, jest tym co my, podążając za anarchistami insurekcyjnymi, nazywamy „projektualizmem” [przeciwieństwem ewentualności].

Fragment pochodzi z tekstu „O perspektywie insurekcyjnej”

tłum: Skoruta